ကုိ႐ုပ္ဆုိးတုိ႔ နိဗၺာန္ေစ်း .......... တဲ့

နိဗၺာန္ေစ်းတဲ့ …. ဒီနာမည္စေပးတဲ့ကာလကုိ မသိသလုိ၊ မည္သုိ႔ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤသုိ႔ေပးသည္ကုိလည္းမသိ၊ မသိတာကုိ ဘာလုိ႔ေျပာလဲဆုိရင္ … အမည္က အဓိကမဟုတ္၊ အဲ့ဒီ နိဗၺာန္ေစ်းမွာ ဘာေတြလုပ္လည္းဆိုတာပဲ သိလုိ႔ ေျပာျပခ်င္တာကုိး…။ က်ေနာ္တုိ႔ တာေမြၿမိဳ႕နယ္၊ အ႐ုိးကုန္းရပ္ကြက္၊ ၁၄၆-လမ္းမွာ နိဗၺာန္ေစ်းကုိ လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔တုိင္း စဥ္ဆက္မျပတ္ျပဳလုပ္လာခဲ့တာ ယခုဆုိရင္ (၉)ႀကိမ္ေျမာက္ေတာင္ ရွိခဲ့ၿပီ။ လူငယ္ေတြဦးစီးၿပီး စဥ္ဆက္မျပတ္ျပဳလုပ္လာခဲ့တာေလ။ ကဲ … နိဗၺာန္ေစ်းမွာ ဘာေတြလုပ္လည္း … သိတဲ့လူေတြ ရွိသလုိ၊ မသိတဲ့လူေတြလည္း ရွိမွာပဲေလ။

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ (ဒီႏွစ္အတြက္ ၁၂-ႏုိ၀င္ဘာလ-၀၈)၊ မနက္ပုိင္းမွာေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာရွိတဲ့ သက္ႀကီးအဖုိးအဖြားေတြကုိ တစ္အိမ္တစ္ခြက္ပုိ႔တဲ့ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းကုိ ေကၽြးေမြးတယ္။ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းကပ္တယ္။ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ၾကတယ္။ ညေနေစာင္းတာနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက လူငယ္ေတြက ေရစည္လွည္းေတြတြန္းကာ လမ္းတစ္လမ္းလုံးသန္႔ရွင္းသြားေစရန္အတြက္ အားသြန္ခြန္စုိက္ မေမာမပန္းႏုိင္ ေဆးေၾကာၾကတယ္။ သံဃာေတြ ေလွ်ာက္မယ့္လမ္း ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ေတြ မရွိေအာင္လုိ႔ပါ။ ညေန (၄)နာရီေလာက္မွာ အ႐ုိးကုန္းရပ္ကြက္ရဲ႕ ပင္တုိင္ ဆြမ္းခံႂကြေနၾက ဆုထူးပန္ေက်ာင္းတုိက္မွ သံဃာအပါး (၁၂၀)ေက်ာ္ကုိ အိမ္တုိင္း၊ အိမ္တုိင္းမွ ဆြမ္းဆန္စိမ္း ေလာင္းလွဴၾကတယ္။ ထုံးစံအတုိင္းေပါ႔ သံဃာေတာ္မ်ားအသုံးတည့္မယ့္ ဖေယာင္းတုိင္ (ဒီရာသီေက်ာ္တာနဲ႔ မီးကပုံမွန္ပ်က္ေတာ့ လုိအပ္လာၿပီေလ :)၊ ဆပ္ျပာ၊ ဆပ္ျပာမႈန္႔၊ သြားတုိက္ေဆး၊ အကုိက္အခဲသက္သာေစတဲ႔ ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆး၊ ဆန္၊ ဆီ၊ ၾကက္သြန္၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ၊ ေကာ္ဖီမစ္အထုပ္၊ ၀တၳဳေငြ စသည့္ အမယ္စုံလင္လွစြာ လမ္းေဘး၀ဲယာ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ လူတန္းႀကီးက ေလာင္းလွဴ ၾကတယ္ေလ။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ အဲဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ႏွစ္သိမ္႔လုိက္ၾကတယ္။

နိဗၺာန္ေစ်းကုိေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွာ (ဒီႏွစ္အတြက္ ၁၃-ႏုိ၀င္ဘာလ-၀၈) ျပဳလုပ္ေလ႔ရွိတယ္။ နံနက္ကတည္းက အိမ္တုိင္း၊ အိမ္တုိင္းက လူစု လူေ၀းနဲ႔ ညေနေစာင္းမွာ ေကၽြးေမြးမယ့္ နိဗၺာန္ေစ်းအတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီေလ။ လမ္းရဲ႕ထိပ္မွာလည္း မည့္သည့္အိမ္က မည့္သည့္အစားအစာ ေကၽြးမယ္ဆုိတာကုိ ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္ထားၿပီး ေၾကျငာေမာင္းခတ္ၿပီးသား …။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေနလုံးက တုိက္ေတြရဲ႕အၾကား ပုန္းေရွာင္မလုိ႔ လုပ္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာပဲ တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာတဲ့ ပရိသတ္က လမ္းတစ္လမ္းလုံး ျပည့္လုျပည့္ခင္၊ ဆုိင္းဘုတ္မွာ သြားၾကည့္ထားၿပီးသားမုိ႔ ကုိယ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ အစားအစာေကၽြးမယ့္အိမ္ေရွ႕မွာ ဟုိနားမတ္တပ္၊ ဒီနားမတ္တပ္နဲ႔ ေစာင့္ေနၾကၿပီ။ ခ်က္ျပဳတ္ၾကတဲ့ လူတစ္စုကလည္း ေရေတာင္မခ်ဳိးအား၊ ၿပီးတာနဲ႔ ေကၽြးဖုိ႔ ဟန္တျပင္ျပင္ …။

ကဲ …. စပါၿပီဗ်ာ နိဗၺာန္ေစ်း …။ ေဟ့ … ဒီမွာ အာဟာရအျပည့္ ဘဲသားဆန္ျပဳတ္၊ ေနာက္က်လုိ႔ကေတာ့ ဘဲေတြထပ်ံလုိ႔၊ ဆန္ျပဳတ္သီးသန္႔႔ပဲရမယ္လုိ႔ ေအာ္တဲ့လူစုကေအာ္ ….။ ေဟာ့ဒီမွာ ရယ္ဒီမိတ္ ၾကာဇံေၾကာ္ဆုိၿပီး ေဖာ့ဘူးနဲ႔ တခါတည္းထည့္ေပးတဲ့ အဖြဲ႕ကလည္း ေအာ္ဟစ္အလုပ္႐ႈပ္၊ ထမင္းနဲ႔ သီးစုံပဲဟင္းရယ္၊ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ရယ္ ႏွစ္စဥ္ေကၽြးေနက်အိမ္က လမ္းေပၚမွာ စားပြဲခင္းၿပီး တစ္ခါတည္းေကၽြး။ မစြံေသးတဲ့ အပ်ဳိေလးေတြကလည္း ထမင္းနဲ႔ တခါတည္း တြဲထုတ္ေတာ့မယ့္ဟန္နဲ႔၊ ထမင္းလုိက္သလုိ၊ ဟင္းလုိက္သလုိနဲ႔ လူလုံးျပ။ ကုိယ္လွဴတဲ့ပစၥည္းနဲ႔ သူလွဴတဲ့ပစၥည္းကုိလဲလွယ္ၾကနဲ႔ … ေက်ာက္ေခတ္က ပစၥည္းခ်င္းလဲၾကသလုိပါပဲ။ လူအုပ္ႀကီးကလည္း ဒီအိမ္ကေန ဟုိအိမ္ေျပးလုိက္၊ ဟုိအိမ္ကေန ဒီအိမ္ျပန္ေျပးလာလုိက္နဲ႔ အုိ … လမ္းတစ္ခုလုံး လူေရာင္စုံ ဖုံးလႊမ္းေနတာပဲ။

လူတစ္ရာေက်ာ္ အသာေလးေကၽြးလုိ႔ရတဲ႔ အစားအေသာက္ေတြက (၂)နာရီသာသာနဲ႔ အကုန္ ကုန္ေတာ့တာပဲ။ ေဟး …… ဟုိအိမ္မွာ က်န္ေသးတယ္ေဟ့ဆုိၿပီး ဘာမွမေကၽြးပဲ ထြက္ၾကည့္ေနတဲ႔ အိမ္ကုိ လက္ညဳိးထုိးလုိ႔ တမိသားစုလုံး အိမ္ထဲကုိ ၀ုန္းဒုိင္းႀကဲၿပီး ၀င္သြားလုိက္တာမ်ား၊ လိပ္ရဲ႕ေခါင္းက အခြံ႕ထဲျပန္၀င္သလုိျမန္ပ။ ဟုိးအရင္ ………. သစ္သားလုံးခ်င္းအိမ္ဘ၀ထဲကေန၊ ၇-လႊာတုိက္ (၇-လႊာေပါက္စီမဟုတ္ပါ) ျဖစ္တဲ့အထိ ေနလာၾကတဲ့လူေတြဆုိေတာ့လည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဒီလုိေန႔မ်ဳိးမွာ စိတ္ဆုိးရမွန္းမသိ။ အုိ .. ဒီလုိ လမ္းေဘးမွာ ေကၽြးတဲ့ထမင္းမ်ဳိးဘယ္ေတာ့မွ မစားဖူးဆုိၿပီး ေႂကြးေက်ာ္တဲ့လူရွိလား … လႊတ္လုိက္ပါဗ်ာ … ေကာင္းေကာင္းျပဳစုၿပီး ေကၽြးလႊတ္လုိက္လုိ႔ ေန႔တုိင္း နိဗၺာန္ေစ်းေတာင္ လုပ္ခုိင္းေနဦးမယ္။ ၀တၱာရားအရ ခ်က္တာ၊ စီးပြားေရးအရ ခ်က္တာမဟုတ္တဲ့အျပင္ … ေစတနာေတြ အျပည့္အ၀ ထည့္ေပးထားတဲ့အတြက္၊ အုိဗ်ာ … ဒီအခ်ိန္မွာ ဟုိဟာကုိ ဟုိဟာလုပ္ေႂကြးမယ္ဆုိရင္ေတာင္ ေကာင္းသဗ်ား …။

က်ေနာ္လား … ကုိ႐ုပ္ဆုိးတုိ႔အဖြဲ႕ကေတာ့ ဘဲသားဆန္ျပဳတ္ အ၀ေကၽြးတယ္ … ေပးတယ္ … ကမ္းတယ္ …။ ေရာင္းရင္းေကာ စားခ်င္သလား … မပူပါနဲ႔ဗ်ာ … အဲဒါကုိ ႀကိဳသိလုိ႔ ေအာက္မွာ တစ္ခါတည္းေကၽြးလုိက္တယ္။

ေၾသာ္ … ဒါနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ နိဗၺာန္ေစ်းက လက္မွတ္ေရာင္းၿပီးေကၽြးတဲ့ နိဗၺာန္ေစ်းမဟုတ္ဘူးဗ်။ ကုိယ့္အိမ္၊ သူ႔အိမ္ သိမွေကၽြးမယ္ဆုိတဲ႔ နိဗၺာန္ေစ်းလည္းမဟုတ္ဘူးဗ်။ မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္ပါတတ္တဲ့ နိဗၺာန္ေစ်းလည္း မဟုတ္ဘူးဗ်။ အယုတ္, အလတ္, အျမတ္မေ႐ြး … ဒီပန္းကန္၊ ဒီထုိင္ခုံ၊ ဒီဟင္း၊ ဒီထမင္းကုိ ေစတနာဘုံးေပါလေအာနဲ႔ ေကၽြးတဲ့ ဖရီး နိဗၺာန္ေစ်း။ မန္းနီးလပ္စ္ နိဗၺာန္ေစ်း။ အလကားေကၽြးတဲ့ နိဗၺာန္ေစ်း။ ဒီအခ်ိန္ လူႀကီးဆုိတဲ့လူ လာစားရင္ေတာင္ အကုန္လုံးနဲ႔ တန္းတူညီမွ် အေကၽြးခံရမယ့္ နိဗၺာန္ေစ်း … အုိဘယ့္ နိဗၺာန္ေစ်းဗ်။

စာႂကြင္း …. အဲဒီညမွာ လမ္းထဲမွာ လူငယ္ပြဲရွိတယ္ဗ်။ အကင္ရယ္၊ ဂစ္တာရယ္၊ ပုလင္းရယ္ (အခ်ဳိရည္ကုိေျပာတာပါ၊ ဘာနဲ႔ေရာထားလည္းေတာ့ စဥ္းစားဗ်ာ)။ သူခုိးႀကီးလုပ္တမ္းကစားၾကတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္က ရယ္႐ႊင္ဖြယ္ရာကိစၥမ်ားကုိ အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဒုစ႐ုိက္မႈမ်ား က်ဴးလြန္တတ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤကစားနည္းအား ပိတ္ပင္လုိက္ပါသည္လုိ႔ေတာ့ ႏွစ္စဥ္ေၾကျငာေနၾကဗ်။ ဒီႏွစ္လည္း ေၾကျငာအုံးမွာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔က ပစၥည္းေတြကုိ မဖြက္ပါဘူး။ စာတန္းလိုက္ခ်ိတ္ယုံပါ။

ဥပမာ …
သမီးရွင္အိမ္ေရွ႕မွာ ……. “သားမက္အလုိရွိတယ္”ဆုိတာမ်ဳိးတုိ႔၊
အပ်ဳိႀကီး၊ လူပ်ဳိႀကီးေတြ အိမ္ေရွ႕မွာ “ငွက္ေပ်ာတုံး ၀ယ္ရန္ရွိသည္”ဆုိတာမ်ဳိး၊
နတ္ကေတာ္အိမ္က ဆုိင္းဘုတ္ကုိ၊ အရက္ေရာင္းတဲ့အိမ္ေရွ႕မွာ ေျပာင္းခ်ိတ္တာမ်ဳိး၊
အဆဲသန္တဲ့ မိန္းမေတြအိမ္ေရွ႕မွာ “ယဥ္ေက်းမႈ သင္တန္းေပးသည္”ဆုိတာမ်ဳိး၊
ဘုရားလူႀကီးလုိလုိလူအိမ္ေရွ႕မွာ “ဒီအိမ္တြင္ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းမ်ား ေရာင္းရန္ရွိသည္”ဆုိတာမ်ဳိး၊
အေျခာက္ရွိတဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာဆုိရင္ “ကာယဗလသင္တန္း”ဆုိတာမ်ဳိးေတြ ………. စတာေတြေပါ့ဗ်ာ။ သိထားတာေလးေတြရွိေသးရင္လည္း ေ၀မွ်ဦးဗ်ာ …………..။

ကုိ႐ုပ္ဆုိး

၁၀-ႏုိ၀င္ဘာလ-၀၈ (၂၁း၄၃)မိနစ္

ပုံႏွိပ္စာလုံးရယူရန္