ကြန္ဒုိင္းသုိ႔

ကဲ ... စာေမးပြဲၿပီးၿပီဆုိေတာ့ အလွဴအတန္းကိစၥေလးေတြ ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္ဖုိ႔ အလွည့္ၾကလာၿပီေပါ့ဗ်ာ။ မနက္ျဖန္ က်ေနာ္ ေဒးဒရဲ - ကြန္ဒုိင္းသြားမယ္။ အခုကိစၥက ေလွ တည္ေဆာက္ေပးဖုိ႔ကိစၥ။ လက္ရွိေတာ့ မ်ားမ်ားမလွဴႏုိင္ေသးဘူး။ ၂-စီးပဲ လွဴဦးမွာ။ ေနာက္ထပ္အလွဴရွင္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။

၁၈-ေပအရွည္ ေလွတစ္စီး (၆.၅ အင္ဂ်င္)နဲ႔ တစ္စီးကုိ ေလးသိန္းခဲြ / ငါးသိန္းေလာက္ ကုန္က်မယ္။ သဃၤန္းသား/ေတာင္ပိန္းရယ္၊ ပ်ဥ္းကတုိးရယ္ ေရာစပ္ၿပီးလုပ္မွာ။ ေဆာက္မယ့္ လက္သမားဆရာကလည္း ႐ြာမွာ အသင့္ရွိေတာ့ သိပ္မခက္ဖူး။ မနက္ျဖန္ ေဒးဒရဲမွာ သစ္၀ယ္ေပးမယ္၊ သံ၀ယ္ေပးမယ္၊ ေရနံေခ်း၀ယ္မယ္၊ တျခားလုိအပ္တာေလးေတြေကာေပါ့။ ၿပီးမွ ႐ြာကုိ သစ္တစ္ခါတည္းသယ္သြားမယ္။

ဟုိေရာက္ရင္ စာသင္ေက်ာင္း လက္စ သတ္ထားတာကုိၾကည့္မယ္။ ႐ြာလည္လမ္းမ ေဖာက္ထားတာ၊ ေလွဆိပ္တည္ေဆာက္မယ့္ေနရာ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဆာက္လုပ္မယ့္ေနရာ၊ ေက်ာင္းသား/သူေလးေတြကုိ သြားေတြ႕မယ္၊ ဆရာမ ဘာလုိလည္း သြားေမးမယ္။ အာ ... ကေလးေတြအတြက္ မုန္႔၀ယ္သြားရမယ္ :) သူတုိ႔ေလးေတြ လာမယ့္ႏွစ္မွာ စတင္တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားရမယ့္ ေက်ာင္းအသစ္ေရွ႕မွာ ဓါတ္ပုံေခၚ႐ုိက္ေပးလုိက္ဦးမယ္။ နဂုိသြားတုန္းက ႐ုိက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေလးေတြကုိ ေ၀ေပးရအုံးမယ္။

႐ြာက ကာလသားေတြအတြက္ ၀ယ္ေပးထားတဲ့ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ေဘာလုံးအသစ္ ၂-လုံးနဲ႔ သူတုိ႔ကုိ ဓါတ္ပုံေပး႐ုိက္လုိက္ဦးမယ္။ (သူတုိ႔က ေမွာ္ဘီေဘာလုံးအစား ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ေလးမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ၀ယ္ေပးပါလားလုိ႔ ပူဆာေနတာၾကာၿပီ၊ ကုိယ္လည္း မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီကုိး၊ စပါးရိတ္သိမ္းၿပီးမွ ႐ြာသားနဲ႔ ရန္ကုန္သား ေဘာလုံးခ်ိန္းပြဲလည္းရွိတယ္။) ႐ြာရဲ႕ တုိးတက္လာတာေလးေတြကုိလည္း မွတ္တမ္းတင္ရဦးမယ္။ ကာလသားေတြနဲ႔လည္း စကား၀ုိင္းဖြဲ႕ေျပာရမယ္။ မသြားျဖစ္တဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာ ေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ အဖြားအုိတစ္ေယာက္ ကြယ္လြန္သြားတာ။ အသုဘပုိ႕မသြားလုိက္ရဘူး အဲဒီေန႔က စာေမးပြဲေျဖေနတုန္းမုိ႔လုိ႔ :( က်ေနာ္တုိ႔သြားတုိင္း အဲဒီအဖြားက အၿမဲတမ္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာေနက်။ ဟဲ့ ထမင္းထည့္စားပါအုံး၊ စားမေကာင္းလုိ႔လားလုိ႔ ေမးမယ့္လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ေလ်ာ့သြားတာ စိတ္မေကာင္းဘူး။

အျပန္ေတာ့ ေစာေစာျပန္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ေဒးဒရဲမွာ ေက်ာင္းထားေပးထားတဲ့ ၁၀-တန္းေက်ာင္းသူကေလးကုိလည္း ၀င္ေတြ႕ရဦးမယ္။ ေဒးဒရဲ - ရန္ကုန္ကားေတြက ညေန ၃း၃၀ ေနာက္ဆုံးဆုိေတာ့ ေစာေစာျပန္ႏုိင္မွ အဆင္ေျပမွာ။ ဒီတစ္ေခါက္ သြားမွာက က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္းပါ။

ကုိ႐ုပ္ဆုိး
၀၃-ေအာက္တုိဘာ-၀၈ (၁၂း၄၄)မိနစ္

ပုံႏွိပ္စာလုံးရယူရန္