Subscribe

RSS Feed (xml)

Powered By

Skin Design:
Free Blogger Skins

Powered by Blogger

Saturday, October 25, 2008

ေျဖၾကမယ္ေဟ့ ေကာင္းေကာင္း

ညီငယ္ ေမာင္မ်ဳိးေလး TAG ထားတယ္ဆုိလုိ႔ ဘာမ်ားလဲလုိ႔ ေမးခြန္းေတြ စုံေနေအာင္ေမးထားတာဗ်ဳိ႕၊ မေျဖမွာစုိးလုိ႔နဲ႔တူတယ္ ... အကုိ႐ုပ္ေခ်ာေရ ေျဖေပးပါတဲ့.

ကဲ ေမးခြန္းေလးမ်ားအား ျပန္လည္ေျဖၾကားထားပါတယ္ ညီငယ္ေမာင္မ်ဳိးေရ ....။


(၁)
ေမး ..........အကုိ႐ုပ္ေခ်ာ (တဂ္ခံရတဲ့သူ ) နဲ႔ ေမာင္မ်ဳိး (တဂ္တဲ့သူတို႔) ဘယ္လိုမ်ား ဆက္ဆံပတ္သက္လည္း မသိဘူးေနာ္
 

ေျဖ........... ဖေအမတူ၊ အေမကြဲ က်ေနာ့ ညီ ဘေလာ့ဂါေလးပါ ။

(၂)
ေမး..........သူ႕အေပၚ အကို႕ရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ ၅ ခ်က္ေလာက္ေျပာျပပါလား ?
ေျဖ.........
၁) ခပ္ငယ္ငယ္ နဲ႔ ဘ၀ပင္လယ္ကုိ ဇြဲမာန္အျပည့္နဲ႔ ကန္႔လန္ျဖတ္ကူးေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ (ဒီေနရာမွာ ဘ၀ပင္လယ္ကုိ ကန္႔လန္ျဖတ္ကူးတယ္ဆုိတာ ဒီေရပဲတက္တက္၊ ဒီေရပဲက်က် ကန္႔လန္႔ျဖတ္ကူးတဲ့သူဆုိတာ အားမေလ်ာ့ပဲ ဇြဲနဲ႔ကူးရတာကုိဆုိလုိတာပါ။ ပုံမွန္ကေတာ့ ဒီေရက်ရင္ေမွ်ာလုိက္လုိ႔ရတယ္ေလ…)

၂) တခါတရံ ေလာကႀကီးကုိ ေပါက္ကြဲၿပီး ဘေလာ့ဂ္မွာ အံဖတ္ေတြကုိ သြန္ခ်တတ္တဲ့ …၊ တခါတရံမွာ လာလည္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါအေပါင္းကုိ ေပ်ာ္႐ႊင္ေစတတ္တဲ့ ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္။

၃) အခ်စ္နဲ႔ပါတ္သက္ရင္ သိနားသလုိလုိနဲ႔၊ တကယ္တမ္း မသိေသးတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။

၄) အကုိ႔နဲ႔ ေတြ႕ရင္ ဘီယာတုိက္မယ္လုိ႔ အၿမဲေျပာတတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။

၅) မိသားစုကုိ အၿမဲတမ္းလြမ္းဆြတ္သတိရေနတဲ႔ ဘ၀ပင္လယ္ထဲက ကမ္းကုိ မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ႔ ေလွငယ္ေလးတစ္စင္းႏွင့္တူေသာ ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္။


(၃)
ေမး....အမွတ္တရ အျဖစ္ဆံုး အကို႕အတြက္ လုပ္ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ အရာေလးမ်ားရွိလား ?

ေျဖ..... အမွတ္တရ အျဖစ္ဆုံးေတာ့ မလုပ္ေပးဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမွတ္တမဲ႔နဲ႔ေတာ့ က်ေနာ့ ဘေလာ့ဂ္ကုိ လည္တတ္တဲ့လူမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

(၄)
ေမး......အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုး သူေျပာခဲ့တဲ့ စကား ?

ေျဖ.... အကုိနဲ႔ေတြ႕ရင္ ဘီယာတုိက္မယ္တဲ့ :) ေနာက္တစ္ခုက သူ႔ပုိ႔စ္မွာတင္ထားတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးထဲက အပုိ္ဒ္ (၆)ကေနစၿပီးႀကိဳက္တာ။ အဲဒီထဲကမွ “ဒီေနရာမွာ အမွန္တကယ္ရွိေနတာဆိုလို ႔၊ ရိုးသားမႈတစ္ခုနဲ ့ ရွင္သန္ေနရတဲ့ ေတာသားအရိုင္းစိုင္းတစ္ေကာင္ပဲရွိပါတယ္.........။”

(၅)
ေမး.........သူသာ အကို႕ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘာလုပ္မလဲ ?

ေျဖ.... ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ ေတာင္း႐ုံေပါ့ (လက္ထပ္ခြင့္ေလ …:) ဒီလုိႏူးညံ့တဲ့လူမ်ဳိး ဘယ္အလြတ္ခံလုိ႔ျဖစ္မလဲ … :P

(၆)
ေမး.....အကို႔ခ်စ္သူသာ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူ႕ဘက္က ဘာေတြ ျပဳျပင္ဖို႔လိုမယ္ထင္လဲ ?

ေျဖ.... သူကသာ ကုိယ္႔အက်င့္စ႐ုိက္ေတြကုိ မျပင္ခုိင္းရင္ ေတာ္ပါၿပီဗ်ာ ….

(၇)
ေမး.........သူက အကို႕ရန္သူျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေရာ ?

ေျဖ......... ရန္သူငါးပါးထဲမွာ အင္မတန္ဆုိး၀ါးလွတာ သူခုိးဓားျပထက္ဆုိးတဲ့ ရန္သူဟာ ဤဇမၺဴတစ္ခြင္မွာ ေမာင္မ်ဳိးသာျဖစ္လုိ႔ကေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ အနားမျဖတ္ေလွ်ာက္ေစရဘူး ….

(၈)
ေမး....ရန္သူျဖစ္လာႏိုင္စရာအေၾကာင္းအရင္းကေရာ ?

ေျဖ.... အေၾကာင္းအရင္းသိမွေတာ့ ရန္သူျဖစ္ႏုိင္ေခ် နည္းသြားၿပီေလကြယ္ …

(၉)
ေမး.... သူ႕အတြက္ အကို ဆႏၵအရွိဆံုး လုပ္ေပးခ်င္တာေလးမ်ားရွိလား ?

ေျဖ.... သူျဖစ္ခ်င္တာေလးေတြကုိ ႏႈတ္အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကုိယ္အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း တတ္ႏုိင္သ၍ …

(၁၀)
ေမး..... သူ႕အေပၚျခံဳငံုျပီး သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ဘယ္လိုျမင္လဲ ?

ေျဖ.... ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာတစ္ခုရွိလာၿပီ … ၿခဳံငုံသုံးသပ္ရမယ္ဆုိရင္ … အင္း … ေကာင္ေလး ဘယ္လုိေျဖရင္ ေက်နပ္မလဲ …. အကုိ႔ကုိ အီးေမးလ္ပုိ႔လုိက္

(၁၁)
ေမး..... ( တကယ္ကို ကမာၻေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ဆိုေတာ့ ) အကို႕အေပၚ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ေတြကိုေရာ ဘယ္လိုျမင္လဲ ?

ေျဖ.... ဟာကြာ … ဘာေျပာေကာင္းမလဲ .. ကမၻာကုိ ေက်ာ္တာဆုိေတာ့ ေဘးကၾကည့္တဲ့ ပါတ္၀န္းက်င္က ထင္းခနဲ ျမင္သြားၾကတယ္နဲ႔တူပါတယ္ … ဘာတဲ့ …. X@#$^&%

(၁၂)
ေမး... အကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္မိတဲ့ အကို႕ရဲ႕ characteristic ေလးေျပာျပပါလား ?

ေျဖ... အကုိ႔မွာ ထူးျခားတဲ႔ လကၡဏာက မရွိသေလာက္ပါ။ ေက်နပ္မိတာကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ အကုိနဲ႔ စကားေျပာၿပီးတာနဲ႔ အကုိကုိ႔ ခင္သြားၾကတာကုိ ေက်နပ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ့ အကုိ မသိဘူး။

(၁၃)
ေမး.... ဒါဆို ကိုယ့္ကုိယ္ကို အမုန္းဆံုး characteristic ေလးကေရာ ?

ေျဖ.....အားနာမႈ၊ ခင္တြယ္မႈ၊ ေလာဘမႀကီးမႈ အဲဒီ လကၡဏာေတြကုိ မုန္းတယ္။

(၁၄)
ေမး....ကိုယ္အျဖစ္ခ်င္ဆံုး လူစားမ်ိဳးက ဘယ္လိုလဲ?

ေျဖ.... ဘယ္လုိလူစားမ်ဳိးက ဘယ္လုိျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ ေလ့လာေနတုန္းဆုိေတာ့ …???

(၁၅)
ေမးးး ...အကို ခ်စ္ခင္ဂရုစိုက္တဲ့လူေတြကို ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါလဲ ?

ေျဖ... ေအးေဆးေပါ႔ … ဘ၀မွာ ကုိယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ပဲ ႐ုိးသားတာ အေကာင္းဆုံးပဲ …..။

ကုိ႐ုပ္ဆုိး
၂၅-ေအာက္တုိဘာ-၀၈ (၁၅း၀၀)မိနစ္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...

Thursday, October 23, 2008

မေရမရာ အိပ္မက္ႏွင့္ က်ေနာ္

မြန္းၾကပ္ေနတယ္
လက္ရွိဘ၀ထဲမွာ …

တ၀ဲလည္လည္ သံသရာထဲ
႐ုန္းထြက္ျခင္း စတင္ဖုိ႔
ခြန္အားေတြ …..
ဘယ္မွာလဲ၊ ဘယ္ေတာ့လဲ …။

မေရမရာ အနာဂါတ္အတြက္
ေရရာေသခ်ာေစဖုိ႔
ငါ, ……………
တက္ကုိဖြင့္၊ ႐ြက္ကုိလႊင့္လုိ႔
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အျပင္းစားကုိ
၀ီစကီတစ္ခြက္နဲ႔ ေမွ်ာခ်

အား ……

ပူေလာင္ျခင္းလား
မႏွစ္ၿမိဳ႕ျခင္းလား
ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းလား
ေတြေ၀ျခင္းလား ….။

မတင္မက်ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔
လက္ရွိေခါင္းအုံးေပၚမွာ
ႏုိးတစ္၀က္အိပ္မက္နဲ႔
မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္
ငါ, ေမွးစက္ေနရအုံးမွာပါလား …။

ကုိ႐ုပ္ဆုိး
၂၃-ေအာက္တုိဘာ-၀၈ (၁၆း၂၈)မိနစ္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...

Tuesday, October 14, 2008

ေပး မုန္႔ပုံး ... ေရာ့ မုန္႔ဖုိး

ကဲ ... ကဲ ... သီတင္းကၽြတ္မွာ လာေရာက္ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ က်ေနာ့ ညီငယ္, ညီမငယ္မ်ားကုိ သီတင္းကၽြတ္မွာ သုံးဖုိ႔ မုန္႔ဖုိးေပးရမွာေပါ့ ....။ အကုန္လုံးကလည္း USD မွဆုိေတာ့ ေအာက္မွာ စိတ္ႀကိဳက္သာ ယူသုံးၾကဗ်ာ ..။

 အိမ္မွာက USD ဆိုတာ ဒီလုိ သုံးေနၾကဗ် :) :P အဲဒီေတာ့ ငါ့ညီ, ငါ့ညီမေတြ အားမနာတမ္းယူသုံးၾက။


ကဲ .. ဆုလည္းေပးလုိက္မယ္။ အပ်ဳိမ ညီမေလးမ်ား ကုိေအာင္မင္းေအာင္နဲ႔ ေပါင္းရပါေစ ...။
ငါ့ညီ လူပ်ဳိမ်ား ကုိေအာင္မင္းေအာင္ ညီမနဲ႔ ညားၾကေစဗ်ား ...။ း)

ပုံေတြကုိ Google ကေန ရွာၿပီးတင္ထားတာ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...

Monday, October 13, 2008

သီတင္းကၽြတ္ၿပီ ... ကုိ႐ုပ္ဆုိးႀကီး ဘာလုပ္ေနသလဲ ???

သတိ ငယ္ငယ္က ကေလးကဗ်ာ႐ြတ္သလုိ ႐ြတ္ၾကည့္ပါလား။

သီတင္းကၽြတ္ၿပီ
ရဟန္းသံဃာမ်ား
ခရီးေ၀းသြားလုိ႔ရၿပီ ...။

ရင္ခုန္ဖက္ႏွင့္အတူ
ေစာင့္ေနသူ လူပ်ဳိ၊ အပ်ဳိ ေလးမ်ား
ခန္းမ ငွားၿပီးၿပီလား
၀တ္စုံ ခ်ဳပ္ၿပီးၿပီလား
ဖိတ္စာ လုပ္ၿပီးၿပီလား
ေဆြမ်ဳိးစာရင္း လုပ္ၿပီးၿပီလား
တစ္ေယာက္မက်န္ မေမ႔ပါႏွင့္
လက္ဖြဲ႕ေလ်ာ့ရင္ မေကာင္းပါ ....။

ကေလးမ်ား လမ္းသလားေနသည္
မုန္႔ပုံးေလးမ်ားကုိင္ထားသည္
သူတုိ႔ လုိက္ကန္ေတာ့ၾကမည္
ျခေသၤ့ေလးမ်ား ခုန္ထြက္ကုန္ေတာ့သည္ ...။

ဟုိဘက္႐ြာက အပ်ဳိကေလးမ်ား
သနပ္ခါးလိမ္းထားပါ
လူပ်ဳိလွည့္မည့္သူမ်ား ဒီည လာလိမ့္မည္ ...။

၀ါတြင္း ေရွာင္ၾကသူမ်ား
၁၉-လမ္းမွာ ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္
ႀကိတ္ႀကိတ္တုိးၾကသည္
အရက္မရမွာ မစုိးရိမ္ပါႏွင့္
တ႐ုတ္ႀကီးမ်ား အေမွ်ာ္အျမင္ရွိသည္
ႀကိဳတင္၍ ၀ယ္ေလွာင္ထားၾကသည္ ...။

အပ်ဳိႀကီးမ်ား မ်က္ရည္မက်ပါႏွင့္
စုံတြဲကေလးမ်ား လာကန္ေတာ့ၾကလိမ္႔မည္
အုိေအာင္မင္းေအာင္ ေပါင္းရပါေစလုိ႔
ရင္နာနာနဲ႔ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါ ...။

လမ္းထိပ္က လူႀကီးတစ္သုိက္
မီးထြန္းပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္
မီးစက္ငွားရန္ မေမ႔ပါႏွင့္
မီးအလြန္ပ်က္သည္
ဖေယာင္းတုိင္ေစ်းလည္း
အလြန္တက္သြားသည္ ...။

သီတင္းကၽြတ္ၿပီ
မီးပုံးပ်ံလႊတ္ရေအာင္
မီးဇာကုိ ဓာတ္ဆီစြတ္ပါ
ဒီဇယ္ေစ်းက ႀကီးလွသည္
ေဘးကင္းရာမွာ သြားလႊတ္ပါ
(ဒါမွမဟုတ္)
မီးသတ္ကားကုိ ေခၚထားပါ
ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဓနိတဲမ်ားရွိသည္ ...။

ရဲစခန္းက ရဲတစ္ခ်ဳိ႕
ကင္းလွည့္ေနၾကသည္
ေဗ်ာက္အုိး ေဖာက္သူမ်ား အေရးယူမည္
ဆုိင္မ်ားေတြ႕က အကုန္သိမ္းၾကသည္
(ဒီည)
ရဲစခန္း၀င္းထဲ ေဗ်ာက္သံညံၾကေတာ့မည္ ...။

ကုိ႐ုပ္ဆုိး ဘာလုပ္ေနသလဲ
သီတင္းကၽြတ္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနသည္
ရမည့္အိမ္ကုိ ကန္ေတာ့ၿပီးမွ
ေပးရမည့္အိမ္ကုိ သြားရမည္
ဒါမွ လိမ္႔ပါတ္လည္မည္ ျဖစ္ပါသည္ ...။

ကုိ႐ုပ္ဆုိး
၁၃-ေအာက္တုိဘာ-၀၈ (၁၅း၅၉)မိနစ္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...

အခ်စ္, Love, l’amour

ျပင္သစ္ကမၻာေက်ာ္ စာေရးဆရာ “ဗစ္တာဟူးဂုိး” (Victor Hugo) ကေျပာတယ္ …

အခ်စ္ဆုိသည္မွာ “ျပည့္စုံျခင္း၊ အတုိင္းအဆမဲ႔” ဆုိေပမယ့္ …
လူတစ္ေယာက္ထံ အခ်စ္ဆုိတာ စတင္မိတ္ဆက္ သိကၽြမ္းလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ဘ၀ထဲသုိ႔ “လွဳိ႕၀ွက္မႈေတြ၊ စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြ” ၀င္ေရာက္လာတတ္တယ္ တဲ့။

အခ်စ္ဆုိတဲ့အရာက ဘ၀မွာ ရွိသင့္တဲ႔ “အေပါင္းအသင္း၊ ေဆြမ်ဳိး နဲ႔ ကန္႔သတ္ခ်က္” ဆုိတဲ႔အရာေတြကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔အတြက္ ေနရာလြတ္ရွိေလာက္ေအာင္ မႀကီးမားလုိ႔ပါတဲ့ ….။
(၁)

ျပင္သစ္စာေရးဆရာ “ေပါ ေလအုိးတုိး” (Paul Léautaud) က ဒီလုိ ဆုိထားေသးတယ္ ...

“လက္ထပ္ျခင္းမွာ အခ်စ္က မပါမျဖစ္လုိအပ္တဲ့အရာ၊ လုပ္ရမယ့္အရာတဲ့ ... ဒါေပမယ့္ ခ်စ္ျခင္းမွာေတာ့ အခ်စ္သာ လုိတယ္”တဲ့ (၂)

အခ်စ္ကုိ အတန္းအစားအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အလႊာအမ်ဳိးမ်ဳိကလူေတြ သူ႔ဘ၀ႏွင့္ထင္ဟပ္တဲ႔ အဓိပၸါယ္ေတြကုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖြင့္ဆုိခဲ့ၾကတာ ယေန႔အထိပါပဲ …။ အခ်စ္နဲ႔ ပါတ္သက္တဲ႔ မဆုံးႏုိင္တဲ့ ပုံျပင္ေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြ၊ အေျခအေနေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ေတြ႕ဆုံႀကံဳေတြ႕ဖူးၾကတယ္။ ဖတ္မွတ္ဖူးၾကတယ္။ ခံစားဖူးၾကတယ္။ အခ်စ္ဆုိတာ ဘာလဲ ? ဘယ္ေနရာက ထြက္လာၿပီး … ဘယ္ေနရာကို ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကလဲ … အခ်စ္မွာေမြးဖြားျခင္း၊ ေသဆုံးျခင္း ရွိသလား …. ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိသလုိ၊ အေျဖေပါင္းမ်ားစြာလည္း ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ကုိယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ ကုိယ္ ယူဆထားၾကေပမယ့္ …. က်ေနာ့အတြက္ အခ်စ္ဆုိတာကေတာ့

ခ်စ္ေနသူႏွင့္ အခ်စ္ခံရသူ ႏွစ္ဦးတည္းသာ ခံစားနားလည္လုိ႔ရတဲ့ အရာ၀တၳဳ ေသးေသးေလးတစ္ခုပါ။

လူေတြက ၅၂၈ အခ်စ္က ေအးျမတယ္၊ ၁၅၀၀ အခ်စ္က ပူေလာင္တယ္လုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ့အတြက္ေတာ့ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလုိ ၅၂၈ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၁၅၀၀ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေအးျမျခင္း ပူေလာင္ျခင္းေတြကုိ ခ်စ္ေနသူႏွင့္ အခ်စ္ခံရသူ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ေပၚမွာသာ သက္ဆုိင္တဲ့ကိစၥပါ။

အခ်စ္ဆုိတာ နက္နက္နဲနဲ အဓိပြါယ္ဖြင့္ဖုိ႔ အင္မတန္ခက္တဲ့ စိတၲဇနာမ္ေလး တစ္ခုပါ။ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဖုိ႔ မႀကိဳးစားပါနဲ႔။ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ တခ်ဳိ႕ကိစၥေတြက အဓိပၸါယ္ဖြင့္ေလေလ ရလဒ္က ဆုိးက်ဳိးမ်ားေလေလပါပဲ။ အခ်စ္နဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ဖူးသူေကာ … အခ်စ္ကုိ ေတြ႕ဖုိ႔ႀကိဳးစားေနသူေကာ … က်ေနာ္ မွာခ်င္တာက “ခ်စ္ပါ၊ အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္ပါ၊ အဓိပၸါယ္မဖြင့္ပါနဲ႔

-----------------------------------------------------------------------------
(၁) : L'amour, c'est l'absolu, c'est l'infini ; la vie, c'est le relatif et le limité. De là tous les secrets et profonds déchirements de l'homme quand l'amour s'introduit dans la vie. Elle n'est pas assez grande pour le contenir. Victor Hugo

(၂) : Dans le mariage, on fait l'amour par besoin, par devoir. Dans l'amour, on fait l'amour par amour.Paul Léautaud
-----------------------------------------------------------------------------

ကုိ႐ုပ္ဆုိး
၁၃-ေအာက္တုိဘာ-၀၈ (၁၅း၅၀)မိနစ္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...

Wednesday, October 8, 2008

ျဖစ္သလုိလား ... ဘာမွမျဖစ္သလုိလား ... စားလုိက္တာပဲ

ျဖစ္သလုိ စားေသာက္ျခင္း ... (ညီငယ္မဟုတ္တဲ့) ညီမငယ္ နန္းညီ က TAG ထားတာေလးကုိ ေျဖရမယ္ဆုိရင္ျဖင့္ ...

ဟုိး .. လြန္ခဲ့ေသာ, ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းေျပာဆုိရမယ္ထင္ပါတယ္။ အေမ ခရီးသြားခါနီးတုိင္း မွာတတ္တဲ့, ေျပာတတ္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းက “ငါ့သားအတြက္ စိတ္မပူရဘူးတဲ့၊ သူက ျဖစ္သလုိ စားတတ္တယ္တဲ့”။

က်ေနာ္ ... ငယ္ငယ္က အစားအေသာက္ ေဂ်းမမ်ားတတ္ဘူး။ ဘ၀မွာ အႀကိဳက္ဆုံးအစားအစာ မရွိသလုိ၊ အမုန္းဆုံး အစားအစာလည္း မရွိပါ။ အဲ ... အဲဒီမွာ တစ္ခုျဖတ္ေျပာရဦးမယ္ ... ငယ္ငယ္က က်ေနာ္တုိ႔အိမ္နားမွာ အသုတ္ေရာင္းတဲ့ “ခါလာႀကီး” အသုတ္ကုိေတာ့ စြဲစြဲလမ္းလမ္းစားမိတယ္။ အခုထိ ေခါက္ဆြဲနဲ႔ ထမင္းသုတ္ကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္မိတုံးပဲ။ အႀကိဳက္ဆုံးအစားအစာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

လမ္းသြားရင္းနဲ႔ ဗုိက္ဆာရင္ အေၾကာ္ (သုိ႔) ငွက္ေပ်ာသီး စားလုိက္တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ေရခဲေရေပါ့ေနာ္ .. အဲဒါေသာက္လုိက္တယ္။ လက္ရွိကုမၸဏီမွာ အလုပ္စလုပ္ခါစက ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းမွာ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ ေလယာဥ္လက္မွတ္သြား၀ယ္ရတယ္။ တေနကုန္ အဲဒီ႐ုံးမွာပဲ ေနရတာ။ ကမ္းနားလမ္းက ျမန္မာ့ေလေၾကာင္း႐ုံးခ်ဳပ္မွာေပါ့။ အိမ္က စသြားကတည္းက အဲဒီ႐ုံးကုိ အရင္သြား လုိအပ္တဲ့စာ႐ြက္စာတမ္းတင္, ၿပီးရင္ ခဏအခ်ိန္ရတဲ့အခါ ပန္းဆုိးတန္း စာအုပ္အေဟာင္းတန္းသြား၊ လုိအပ္တဲ့စာအုပ္ေတြ၀ယ္၊ စာေပဗိမာန္ကုိ၀င္ .. စာအုပ္ေတြ၀ယ္၊ ေန႔လည္ ဗုိက္ဆာတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ပုိက္ဆံမ်ားမ်ားရွိရင္ ထမင္းေပါင္းစားတယ္။ ေရနည္းနည္းခမ္းေနရင္ ... အေၾကာ္၀ယ္စားတယ္။ ျဖစ္သလုိစားတယ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ ထမင္းခ်ဳိင့္ယူၿပီး အလုပ္ဆင္းရတာလည္း အဆင္မေျပေတာ့၊ ႀကံဳသလုိစား ... ၀င္သလုိစား ... ဗုိက္၀ေအာင္စား .... အေရးႀကီးတာက ဗုိက္က ျပသနာမရွာဖုိ႔ပဲ ..။ အဆင္ေျပတယ္။ ဘာမွမျဖစ္။ ႀကံဳသလုိစားတယ္၊ ျဖစ္သလုိစားတယ္။ ခရီးထြက္ရင္ ဘာမွ ယူေဆာင္သြားေလ႔မရွိ။ ႀကဳံတဲ့အရပ္က ႀကဳံတာ၀ယ္စားတယ္။ (၀မ္းပ်က္မယ္ထင္တဲ့ ယင္နားစာေတာ့ ေရွာင္တယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ရယ္ဒီမိတ္ ပူတင္းေပါင္မုန္႔ .. အဲဒါမရွိရင္ ငွက္ေပ်ာသီး.. စတာေတြကုိ အစားမ်ားတယ္။)

ဒါေပမယ့္ ... အခ်ိန္ကာလ ေရြ႕လ်ားလာတာနဲ႔အမွ် အက်င့္နည္းနည္းပ်က္သြားတယ္။ အခုဆုိရင္ ျဖစ္သလုိ စားေသာက္ရျခင္းကုိ သိပ္မႏွစ္သက္ေတာ့ပါဘူး။ လက္ရွိ က်ေနာ္ အမဲသားမစားပါ။ ဟင္းထဲ အ႐ြက္ထည့္ခ်က္ရင္ မစားပါ။ ဒါဟာလည္း ေျပာလုိ႔ရလုိ႔, လုပ္လုိ႔ရလုိ႔ လုပ္တဲ့ ကိစၥေလးတစ္ခုပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိသားစုနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေၾကးအုိးသြားေသာက္တဲ့အခါ “အ႐ြက္ထည့္တာ”ကုိ လုံး၀ (လုံး၀) မစားပါ။ ငါးဟင္းခ်က္လုိ႔ ပင္စိမ္း (သို႔) နံနံပင္ ထည့္လည္း မစားပါ။ ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားတဲ့အခါ “ၾကက္သြန္ၿမိတ္”ထည့္ရင္ မစားပါ။ ဆိတ္သားဟင္းခ်က္တဲ့အခါ ဆီသတ္႐ြက္ထည့္တာ မစားပါ။ တုိ႔ဟူးသုတ္ စားတဲ့အခါ ေရွာက္႐ြက္ထည့္မစားပါ။ အဲ ... ေကြ႕သယုိအျပဳတ္စားတဲ့အခါေတာ့ ပဲပင္ေပါက္ ထည့္စားတယ္။ ယုိးဒယားေကြ႕သယုိအျပဳတ္ (အသုတ္ကုိေတာ့ သိပ္မႀကိဳက္ပါ) မွာထည့္တဲ့ ပဲပင္ေပါက္ကေတာ့ စံပါပဲဗ်ာ ..။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတဲ့ ပဲပင္ေပါက္ေတြ .. မယုံရင္ ညီေတာ္ေမာင္မ်ဳိး ကုိေမးၾကည့္။

က်ေနာ့အက်င့္ကတစ္မ်ဳိးဗ် ....၊ အဲဒီလုိ အ႐ြက္တာေရွာင္တာ နံနံပင္ တုိ႔စားတယ္။ ေရွာက္႐ြက္ တုိ႔စားတယ္။ အ႐ြက္ကုိမႀကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး။ ဟင္းထဲ ထည့္ခ်က္ရင္ အဲဒီအ႐ြက္က ထြက္လာတဲ့ စိမ္းေ႐ႊေ႐ႊအနံ႔ကုိ မႀကိဳက္တာ။

ဒါကလည္း အေမအိမ္သြားတဲ့အခါ၊ အိမ္သူသက္ထား ခ်က္ေကၽြးတဲ့အခါ၊ ဆုိင္မွာ ၀ယ္စားတဲ့အခါ ဂ်ီးမ်ားလုိ႔ရလုိ႔ ဂ်ီးမ်ားတာ ထင္ပါတယ္။ တခါတရံ မလႊဲမေရွာင္သာ အလွဴအိမ္မွာ ဒီလုိမ်ဳိးခ်က္ထားတဲ့အခါ စားလုိက္ရတာပဲ။ နည္းနည္းေတာ့ ေအာင့္သက္သက္ေပါ့။ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ မ်က္ေစာင္းကုိလည္း ရင္မဆုိင္ရဲတာန႔ဲ လိမ္႔ပိတ္မ်ဳိခ် ရတာေပါ့ဗ်ာ ....။

ကဲ .... နန္းညီေရ ... TAG ထားတာနဲ႔ ... ေျဖလုိက္တာ တမ်ဳိးစီ ျဖစ္ေနရင္လည္း ေဆာရီးဗ်ာ ...။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...

Monday, October 6, 2008

အသိလြယ္ - အက်င့္ခက္

အေကာင္းဆုံးေန႔ .................. ဒီေန႔
အသိဆုံးပုဂၢိဳလ္ ..................... ျမတ္စြာဘုရား
အႀကီးဆုံးအရာ ..................... ေမတၱာ
အႀကီးက်ယ္ဆုံးအခ်ိန္ ............. ေသျခင္း
အႀကီးဆုံးအဟန္႔အတား .......... အေၾကာက္တရား
အလြယ္ဆုံးအလုပ္ ................. တဖက္သားကုိ အျပစ္ရွာျခင္း
အသုံးမက်ဆုံးပုိင္ဆုိင္မႈ ........... မာန
အႀကီးဆုံးပိတ္ဆုိ႔မႈ ................. အတၱ
အႀကီးဆုံးအမွား .................... လက္ေလွ်ာ့အ႐ႈံးေပးျခင္း
စိတ္ခ်မ္းသာစရာအေကာင္းဆုံး .. အလုပ္တစ္ခုကုိ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္
အျငင္းပြားရဆုံးလူ .................. အၿမဲတမ္းညည္းတြားေနတဲ့သူ
အဆုိးဆုံးဆင္းရဲမႈ ................... စိတ္မပါ၊ လက္မပါျဖစ္ျခင္း
အလုိအပ္ဆုံး ......................... အမ်ားေတြးသလုိ ျမင္သလုိ ေတြးတတ္, ျမင္တတ္မႈ
အညံ့ဖ်င္းဆုံးစိတ္ထား .............. သူတစ္ပါးေကာင္းစားတာကုိ မနာလုိျခင္း
အေကာင္းဆုံးလက္ေဆာင္ ........ ခြင့္လႊတ္ျခင္း
အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ ................ လက္ရွိအခ်ိန္

မွတ္ခ်က္ --- အိမ္, ဆုိင္, ကား စသည္တုိ႔မွာ ခ်ိတ္ဖုိ႔ လမ္းေဘးမွာခ်ေရာင္းတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ စာ႐ြက္ကေလးမွ တဆင့္ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။

ကုိ႐ုပ္ဆုိး
၀၆-ေအာက္တုိဘာ-၀၈ (၁၇း၅၆)မိနစ္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...

ပီတိ တစ္ထုပ္ရယ္ ... ငါးတစ္ေကာင္ရယ္ ... ကုိ႐ုပ္ဆုိးရယ္

ဘေလာ့ဂ္ဂါသူငယ္ခ်င္းမ်ား ...
က်ေနာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ ပုိ႔သတဲ့ေမတၱာေၾကာင့္ ကုိ႐ုပ္ဆုိးတစ္ေယာက္ လမ္းခရီးေခ်ာ့ေမြ႕စြာနဲ႔ ရန္ကုန္သုိ႔ ေကာင္းမြန္စြာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပီခင္ဗ်ား ...။

အားလုံးရဲ႕မ်က္စိထဲ ခရီးစဥ္ေလးကုိျမင္သာ ထင္သာျဖစ္သြားေအာင္ က်ေနာ္ေျပာျပမယ္။ စေနေန႔ (၀၄-ေအာက္တုိဘာ-၀၈)က က်ေနာ္ မနက္ ၅း၀၀နာရီေလာက္ အိပ္ယာကထၿပီး၊ ၀၅း၄၅မိနစ္မွာ Bus ကားစီးၿပီး ပန္းဆုိးတန္းဆိပ္ကမ္းကုိသြားတယ္။ ၀၆း၀၀နာရီမွာ ဖယ္ရီဘုတ္ (ရန္ကုန္-ဒလ)က စထြက္ၿပီး ၁၀မိနစ္ေလာက္စီးၿပီးတာနဲ႔ ဒလဘက္ကမ္းေရာက္သြားတာ။ အဲဒီမွာပဲ မနက္စာကုိ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ လဘၠက္ရည္တစ္ခြက္ စားေသာက္ၿပီး၊ ၀၆း၄၅ ေလာက္မ်ာ က်ေနာ္ လုိင္းကား (ဗန္ကား)နဲ႔ ေဒးဒရဲကုိ သြားတာ။ ကားခက တစ္ေယာက္ကုိ ေခါင္းခန္း ၄၀၀၀က်ပ္၊ အလယ္ခန္း ၃၀၀၀က်ပ္၊ ေနာက္ခန္း ၂၀၀၀က်ပ္ႏႈံးဗ်။ လမ္းမွာ တြံေတး၊ ေကာ့မႈး၊ ကြမ္းၿခံကုန္းစတဲ့ ရန္ကုန္တုိင္းပုိင္ၿမိဳ႕နယ္ေတြကုိျဖတ္သြားၿပီး၊ ရန္ကုန္တုိင္းနဲ႔ ဧရာ၀တီတုိင္းကုိ ဆက္စပ္ေပးထားတဲ့ ေဒးဒရဲတံတားကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး မနက္ ၈း၃၀ ေလာက္မွာ ေဒးဒရဲကုိ ေရာက္တယ္။ အခု လမ္းေတြက တစ္ခါသြား တစ္ခါဆုိးနဲ႔ ႀကံဳေနရတယ္။ မုိးတြင္းဆုိေတာ့ ခ်ဳိင့္ေတြအႀကီးႀကီးပဲ၊ ပုံမွန္ လုိင္းကားေတြ ရန္ကုန္-ဒလကုိ ၁-နာရီ ၁၅မိနစ္ေမာင္းတာ အခု ၁-နာရီ ၄၅-မိနစ္ေလာက္ေမာင္းရတယ္။ က်ေနာ္ ေဒးဒရဲေရာက္ေတာ့ ဆုိက္ကားနဲ႔ သစ္ဆုိင္ေတြကုိသြား အရင္က်န္ရွိတဲ့ ေငြေတြကုိေခ်၊ ေနာက္၀ယ္မယ့္သစ္စာရင္းေတြလုပ္နဲ႔ ၁၀နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ႐ြာကလာႀကိဳတဲ့ေလွေရာက္လာတာနဲ႔ ႐ြာကုိသြားတယ္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ ၄၅-မိနစ္ သုိ႔ ၁-နာရီေလာက္ ျမစ္ေၾကာင္းအတုိင္းသြားရတယ္။ ေရတက္၊ ေရက်ေပၚမူတည္တာေပါ့။ ရာသီဥတုကေတာ့ သာယာလ်က္ပါပဲ။ ႐ြာကုိေရာက္ေရာက္ခ်င္း သူတုိ႔ေဆာက္လုပ္ေနတဲ့ ေလွဆိပ္နဲ႔ နားေနေဆာင္ကုိ ဓါတ္ပုံ႐ုိက္၊ အဲဒီကလူေတြနဲ႔ စကားစျမည္ေျပာၿပီး ႐ြာထဲကုိ သဲအိတ္ေတြခင္းထားတဲ့ တာ႐ုိးေပၚကေန လမ္းေလွ်ာက္၀င္သြားတာေပါ့။ ေတြ႕သမွ်လူေတြ၊ အိမ္ေတြကုိ ေအာ္ဟစ္ႏႈတ္ဆက္ၿပီးေပါ့။




က်ေနာ္တုိ႔သြားတုိင္း အၿမဲတမ္းတည္ခုိေနက်အိမ္ေလးကုိေရာက္ေတာ့ ေလွ ၂-စီးတည္ေဆာက္ဖုိ႔နဲ႔ လုိအပ္တာေလးေတြကုိ ႐ြာကလူေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေလွ လုိအပ္တဲ့လူေတြစာရင္းကုိလည္း တစ္ခါတည္း မွတ္ခဲ့လုိက္တယ္။ ေနာက္အလွဴရွင္ေတြရလာတဲ့အခါ သူတုိ႔ကုိ လွဴအုံးမလုိ႔။ ေလွတစ္စီးက သစ္ဖုိးနဲ႔ လက္ခေပါင္း ၂သိန္းခြဲေလာက္ကုန္မွာ၊ တပ္မယ့္အင္ဂ်င္ရယ္၊ ရွပ္တန္း+အထုိင္ရယ္က ၂ သိန္းေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကုန္မွာ။ ေဆာက္မယ့္ ေလွပုံစံက ေအာက္က ဓါတ္ပုံထဲက အလယ္ကေလွေလးအတုိင္းပါ။ ၁၈ ေပအရွည္၊ ေလွ၀မ္းအက်ယ္က ၂ေပ ၇လကၼ၊ အေပၚဗ်က္အက်ယ္က ၃ေပခြဲ ရွိတယ္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ လူ ၈-ေယာက္ေလာက္ အသာေလးစီးလုိ႔ရတယ္။ ဆန္အိတ္၀န္အေနနဲ႔ေျပာမယ္ဆုိရင္ တစ္တင္းခြဲအိတ္ ၃၀ ေလာက္ အသာေလးတင္လုိ႔ရတယ္။



သူတုိ႔နဲ႔ေဆြးေႏြးအၿပီးမွာ ... ႐ြာလယ္မွာရွိတဲ့ ေဆာက္လက္စေက်ာင္းေလးကုိ ဓါတ္ပုံသြား႐ုိက္တယ္။ အမုိးရယ္၊ အခင္းရယ္ ၿပီးၿပီ၊ အေခ်ာသတ္ေနတာရယ္၊ ကာမယ့္ထရံကုိ ႐ြာသားေတြကုိယ္တုိင္ ခေရာင္း၀ါးနဲ႔ ရက္ေနလုိ႔ အၿပီးမသတ္ေသးတာ။ ေနာက္အပါတ္ေလာက္ဆုိရင္ အလုံးစုံၿပီးၿပီ။ ေက်ာင္းရဲ႕ပါတ္လည္မွာလည္း အရိပ္ရမယ့္အပင္ေတြစုိက္ထားတယ္။

အဲ ... တစ္ခုေျပာဖုိ႔ က်န္ေသးတယ္။ ေက်ာင္းရွိရာကုိမသြားခင္၊ ထမင္းစားခဲ့ေသးတယ္။ စားေကာင္းတယ္ဗ်။ ဘဲဥမြေၾကာ္ရယ္၊ ၀က္သားဟင္းရယ္၊ ငါးဒန္ဟင္းရယ္၊ ငပိရည္ အတုိ႔အျမဳပ္နဲ႔ေပါ့။ ထမင္းစားၿပီးလုိ႔ ေလတျဖဴးျဖဴးနဲ႔ မ်က္လုံးက စင္းလာေပမယ့္ အိပ္ဖုိ႔အခ်ိန္မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ ကမန္းကတန္းပဲ အထုပ္ဆဲြၿပီးထြက္ရတာေပါ့။



ၿပီးေတာ့ .... ဆရာမနဲ႔ ေက်ာင္းသား/သူေလးေတြဆီကုိသြားၿပီး၊ ၀ယ္လာတဲ့ မုန္႔ေလးေတြကုိ ေ၀၊ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔အားလုံးကုိ ဓါတ္ပုံ႐ုိက္လာခဲ့တယ္ (ေနာက္တစ္ေခါက္သြားမွ အဲဒီ ဓါတ္ပုံေလးကုိ ေပးရမယ္)။ ၿပဳံးေပ်ာ္ေနတဲ့ ကေလးေတြကုိ စလုိက္၊ ေနာက္လုိက္နဲ႔ သူတုိ႔ ဘာေတြလုိအပ္ေသးလဲလုိ႔ ေမးျမန္းတဲ့အခါ “ဗလာစာအုပ္ရယ္၊ ခဲတံရယ္၊ ပုံဆြဲစာအုပ္ရယ္”လုိတယ္တဲ့။ ေနာက္တစ္ေခါက္ ဦး လာရင္၊ ၀ယ္လာခဲ့မယ္ေနာ္ဆုိေတာ့ သံၿပိဳင္ပါပဲ “ဟုတ္”တဲ့။



က်ေနာ္လည္း အားလုံးကုိႏႈတ္ဆက္၊ ေလွေပၚတက္ၿပီး႐ြာက ျပန္ထြက္ေတာ့ ၂-နာရီ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ေဒးဒရဲေရာက္တာနဲ႔ “သမာဓိ”သစ္ဆုိင္ကုိ၀င္၊ သစ္ဖုိးေငြရွင္း၊ သဃၤန္းသားသစ္ေတြကုိစစ္ (အမွန္က ကုိယ္လည္း သစ္အေၾကာင္း မသိ၊ နားလည္သလုိလုိနဲ႔ ... အမ, သစ္ေတြက အနာအဆာကင္းပေစေနာ္၊ ေလွလုပ္မွာ အေရးႀကီးတယ္၊ ေရလည္က်မွ ျမဳပ္လုိ႔မျဖစ္ဘူးဗ် ... ဘာညာဆုိၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ ၿဖီးခဲ့တယ္ ဘာရမလဲ ... ႐ုပ္ဆုိးပဲဟာ :)) ၿပီးေတာ့ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕ထဲပါတ္ၿပီး လုိအပ္တဲ့ ေအာက္ခံသုတ္ေဆး၊ မူလီ၊ ေရနံခ်ည္း၊ ပြဲၫွက္ စတာေတြကုိ၀ယ္ေပးလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လုိအပ္မယ့္ လက္သမားပစၥည္းေလးေတြကုိလည္း ၀ယ္ခဲ့ေပးေသးတယ္။ ေဘာ္ဒါေနတဲ့ ၁၀-တန္းေက်ာင္းသူေလးကုိ ဓါတ္ပုံသြား႐ုိက္မလုိ႔ပါပဲ။ အခ်ိန္ကလည္းနည္း၊ သြားရင္းလာရင္း ကားဂိတ္က ကားတစ္စီးက က်ေနာ့္ကုိ လုိက္ရွာေနတာေတြ႕တာနဲ႔ ရန္ကုန္ကုိ ျပန္လာခဲ့ရတယ္။

ေဒးဒရဲမွာက ညေန ၃း၀၀နာရီဆုိရင္ လုိင္းကားဂိတ္က ပိတ္ၿပီ။ လူရမွ ကားထြက္တာ။ အဲဒီတုန္းက အခ်ိန္က ၄း၀၀နာရီ၊ လူက ၃-ေယာက္ကအသင့္ေစာင့္ေနတယ္ဆုိေတာ့၊ ကားဆရာက ေဒးဒရဲၿမိဳ႕ထဲမွာ က်ေနာ့ကုိ လုိက္ရွာတာ။ မနက္ကတည္းက က်ေနာ္ပါလာတာကုိ သိတဲ့ ကားသမားတစ္ေယာက္က၊ အဲဒီလူ ဒီေန႔ ရန္ကုန္ျပန္မွာ ငါ, ေစ်းထဲမွာ သူ႔ကုိေတြ႕လုိက္တယ္၊ သြားရွာဆုိလုိ႔ ေရာက္လာတာ။ ႐ုပ္ဆုိးတုိ႔ ကံေကာင္းခ်က္မ်ား ... အျပန္ကားခကေတာ့ ေခါင္းခန္း ၆၀၀၀က်ပ္၊ အလယ္ခန္းကုိ ၅၀၀၀-က်ပ္နဲ႔ စီးလာရတာ။ တစ္လမ္းလုံး မုိးေတြ သည္းခ်ည္းမဲခ်ည္း ႐ြာလုိက္တာဗ်ာ မေျပာနဲ႔ေတာ့၊ ဒလ ဆိပ္ကမ္းကုိ ညေန ၆-နာရီ ၁၅-မိနစ္မွေရာက္တယ္။ မုိးအရမ္း႐ြာေတာ့ ကားဆရာကလည္း သိမ္းမေမာင္းရဲဘူး။ လမ္းကက်ဥ္း၊ လမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ ႐ြာစဥ္ရွိေနေတာ့ ကားလမ္းေပၚ ကၽြဲတက္၊ ႏြားတက္၊ ကေလးေတြ၊ ဆုိက္ကားေတြ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ ... အႏၲာရယ္မ်ားတယ္ဗ်။

အျပန္ ႐ြာက ငါးဒန္တစ္ေကာင္ လက္ေဆာင္ေပးလုိက္တယ္။ မေန႔က အဲဒီငါးကုိ အိမ္မွာခ်က္စားတယ္။ အဟဲ ... ေကာင္းတယ္ဗ်။ အမ်ဳိးသမီးကလည္း ဟင္းခ်က္ေကာင္းဆုိေတာ့ (မယုံရင္ ႐ြာသားေလးေမးၾကည့္)၊ ထမင္းစားလုိက္၊ အိပ္လုိက္နဲ႔ လူေတာင္ နည္းနည္း၀လာသလုိပဲ။

မွတ္ခ်က္။ ႐ြာကလူငယ္ေတြ မအားတာနဲ႔ (ငါးရွာ၊ လယ္လုပ္)ေနၾကတာနဲ႔ သူတုိ႔နဲ႔ ဓါတ္ပုံမ႐ုိက္ခဲ့ရဘူးဗ်။


ကို႐ုပ္ဆုိး
၀၄-ေအာက္တုိဘာ-၀၈ (၁၉း၁၂)မိနစ္
ခရီးသြားမွတ္တမ္းမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...

Friday, October 3, 2008

ကြန္ဒုိင္းသုိ႔

ကဲ ... စာေမးပြဲၿပီးၿပီဆုိေတာ့ အလွဴအတန္းကိစၥေလးေတြ ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္ဖုိ႔ အလွည့္ၾကလာၿပီေပါ့ဗ်ာ။ မနက္ျဖန္ က်ေနာ္ ေဒးဒရဲ - ကြန္ဒုိင္းသြားမယ္။ အခုကိစၥက ေလွ တည္ေဆာက္ေပးဖုိ႔ကိစၥ။ လက္ရွိေတာ့ မ်ားမ်ားမလွဴႏုိင္ေသးဘူး။ ၂-စီးပဲ လွဴဦးမွာ။ ေနာက္ထပ္အလွဴရွင္ေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။

၁၈-ေပအရွည္ ေလွတစ္စီး (၆.၅ အင္ဂ်င္)နဲ႔ တစ္စီးကုိ ေလးသိန္းခဲြ / ငါးသိန္းေလာက္ ကုန္က်မယ္။ သဃၤန္းသား/ေတာင္ပိန္းရယ္၊ ပ်ဥ္းကတုိးရယ္ ေရာစပ္ၿပီးလုပ္မွာ။ ေဆာက္မယ့္ လက္သမားဆရာကလည္း ႐ြာမွာ အသင့္ရွိေတာ့ သိပ္မခက္ဖူး။ မနက္ျဖန္ ေဒးဒရဲမွာ သစ္၀ယ္ေပးမယ္၊ သံ၀ယ္ေပးမယ္၊ ေရနံေခ်း၀ယ္မယ္၊ တျခားလုိအပ္တာေလးေတြေကာေပါ့။ ၿပီးမွ ႐ြာကုိ သစ္တစ္ခါတည္းသယ္သြားမယ္။

ဟုိေရာက္ရင္ စာသင္ေက်ာင္း လက္စ သတ္ထားတာကုိၾကည့္မယ္။ ႐ြာလည္လမ္းမ ေဖာက္ထားတာ၊ ေလွဆိပ္တည္ေဆာက္မယ့္ေနရာ၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဆာက္လုပ္မယ့္ေနရာ၊ ေက်ာင္းသား/သူေလးေတြကုိ သြားေတြ႕မယ္၊ ဆရာမ ဘာလုိလည္း သြားေမးမယ္။ အာ ... ကေလးေတြအတြက္ မုန္႔၀ယ္သြားရမယ္ :) သူတုိ႔ေလးေတြ လာမယ့္ႏွစ္မွာ စတင္တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားရမယ့္ ေက်ာင္းအသစ္ေရွ႕မွာ ဓါတ္ပုံေခၚ႐ုိက္ေပးလုိက္ဦးမယ္။ နဂုိသြားတုန္းက ႐ုိက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံေလးေတြကုိ ေ၀ေပးရအုံးမယ္။

႐ြာက ကာလသားေတြအတြက္ ၀ယ္ေပးထားတဲ့ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ေဘာလုံးအသစ္ ၂-လုံးနဲ႔ သူတုိ႔ကုိ ဓါတ္ပုံေပး႐ုိက္လုိက္ဦးမယ္။ (သူတုိ႔က ေမွာ္ဘီေဘာလုံးအစား ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ေလးမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ၀ယ္ေပးပါလားလုိ႔ ပူဆာေနတာၾကာၿပီ၊ ကုိယ္လည္း မေရာက္ျဖစ္တာ ၾကာၿပီကုိး၊ စပါးရိတ္သိမ္းၿပီးမွ ႐ြာသားနဲ႔ ရန္ကုန္သား ေဘာလုံးခ်ိန္းပြဲလည္းရွိတယ္။) ႐ြာရဲ႕ တုိးတက္လာတာေလးေတြကုိလည္း မွတ္တမ္းတင္ရဦးမယ္။ ကာလသားေတြနဲ႔လည္း စကား၀ုိင္းဖြဲ႕ေျပာရမယ္။ မသြားျဖစ္တဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာ ေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ အဖြားအုိတစ္ေယာက္ ကြယ္လြန္သြားတာ။ အသုဘပုိ႕မသြားလုိက္ရဘူး အဲဒီေန႔က စာေမးပြဲေျဖေနတုန္းမုိ႔လုိ႔ :( က်ေနာ္တုိ႔သြားတုိင္း အဲဒီအဖြားက အၿမဲတမ္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာေနက်။ ဟဲ့ ထမင္းထည့္စားပါအုံး၊ စားမေကာင္းလုိ႔လားလုိ႔ ေမးမယ့္လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ေလ်ာ့သြားတာ စိတ္မေကာင္းဘူး။

အျပန္ေတာ့ ေစာေစာျပန္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ေဒးဒရဲမွာ ေက်ာင္းထားေပးထားတဲ့ ၁၀-တန္းေက်ာင္းသူကေလးကုိလည္း ၀င္ေတြ႕ရဦးမယ္။ ေဒးဒရဲ - ရန္ကုန္ကားေတြက ညေန ၃း၃၀ ေနာက္ဆုံးဆုိေတာ့ ေစာေစာျပန္ႏုိင္မွ အဆင္ေျပမွာ။ ဒီတစ္ေခါက္ သြားမွာက က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္းပါ။

ကုိ႐ုပ္ဆုိး
၀၃-ေအာက္တုိဘာ-၀၈ (၁၂း၄၄)မိနစ္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...

Wednesday, October 1, 2008

Don't be angry

Forward Email ေလးက ရတာပါ။ Don't be angry တဲ့။ မူရင္းအတုိင္း တင္ေပးလုိက္တယ္။

==============================
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ...
ဒီစာေလး ဖတ္ေပးပါအံုး.... သိပ္ေကာင္းတဲ႔ စာေလးပါ....သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကရတာပါ... ဒီစာေလးဖတ္ၿပီ ဒဏ္ရာေတြမ်ားရွိေနလို႔ ေပ်ာက္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္..............
ဒီစာေလးကို ေက်းဇူးျပဳၿပီ ဆံုးေအာင္ဖတ္ေပးပါ..........

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အင္မတန္မွ စိတ္တုိစိတ္ဆတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႕အေဖက ေကာင္ေလးကို အိမ္ရုိက္သံတစ္ထုပ္ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။ မင္း တစ္ခါစိတ္တိုတိုင္း သံတစ္ေခ်ာင္းကို ေနာက္ေဖးက ၀င္းထရံတိုင္မွာ သြားရိုက္ေခ်ကြာတဲ့။

အေဖက အဲ့ဒီလိုေျပာၿပီး သံထုပ္ကိုေပးလုိက္တဲ့ ပထမေန႔မွာ ေကာင္ေလးဟာ ၀င္းထရံတိုင္မွာ သံေပါင္း ၃၇ေခ်ာင္းရိုက္သြင္းျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ သူစိတ္တိုတိုင္း သံေလးေတြကို ၀င္းထရံမွာ ရိုက္ရင္းရိုက္ရင္း ေကာင္ေလးဟာ သူစိတ္သူထိန္းႏိူင္လာသတဲ့။ သံရိုက္ခ်က္ေတြဟာလည္း တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ က်ဲလာခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ေကာင္ေလးဟာ ၀င္းထရံမွာ သံေျပးရိုက္တာထက္စာရင္ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို ထိန္းရတာပိုလြယ္လာမွန္း သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။

အဆံုးမွာ ေကာင္ေလးဟာ စိတ္မတိုပဲေနႏိူင္တဲ့ေနကို ေရာက္လာေရာ။ ေကာင္ေလးကေျပးၿပီး သူအေဖကို သတင္းသြားပို႔တယ္.. အေဖေရ.. သားေတာ့ စိတ္ကို ထိန္းႏုိင္သြားၿပီဗ်..

အဲ့ဒီလိုက်ေတာ့ သူအေဖက တစ္မ်ိဳးခိုင္းျပန္ေရာ.. မင္းကိုယ္မင္း ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ တစ္ေနကုန္ထိန္းႏိူင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အဲ့ဒီသံေတြကို ျပန္ႏွုတ္ဦးကြာ။ တစ္ေန႔ ထိန္း ႏိူင္ရင္ ညအိပ္ခါနီး တစ္ေခ်ာင္းႏွုန္းနဲ႕ ႏွုတ္ေနာ္လို႔ မွာလိုက္သတဲ့။ ရက္ေတြၾကာလာေတာ့ ေကာင္ေလးက သူအေဖကို ေျပာႏိူင္သြားတယ္။ အေဖေရ.. သားရိုက္ခဲ့တဲ့ သံေတြအားလံုးကို ႏႈတ္ၿပီး သြားၿပီ တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး။

သည္အခါအေဖလုပ္တဲ့သူက သားရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး သားရိုက္ခ့ဲတဲ့၀င္းထရံဆီကို ေခၚသြားတယ္။ ေတာ္တယ္ငါ့သား လို႕လညး္ဆိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ သား ေသခ်ာၾကည့္စမ္း။ ၀င္းထရံတိုင္မွာ အေပါက္ေတြျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္ေနာ္။ ဒီ၀င္းထရံတိုင္ေတြက အရင္တုန္းကလို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆုိတာ သားျမင္တယ္ မဟုတ္လား။ ေအး.. သားကစိတ္တိုတိုနဲ႕ ပါးစပ္ကေျပာခ်လိုက္တဲ့အခါ တစ္ဖက္သားဆိုတဲ့၀င္းထရံတိုင္မွာ အခုလိုအမာရြတ္ေတြထင္က်န္ရစ္ခဲ့တတ္တယ္ သားရယ္။
အဲ့ဒီလိုပဲလူတစ္ေယာက္ကို သားကဓါးနဲ႕ထိုးလိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ဓါးျပန္ႏွုတ္ၿပီး ရွိခိုးေတာင္းပန္တယ္ဆိုပါစို႔။ သားဘယ္ႏွစ္ခါပဲရွိခိုးေတာင္းပန္ပါေစ။ ဒဏ္ရာနဲ႕ အမာရြတ္ကေတာ့ မလြဲမေသြက်န္ခဲ့မွာပဲ ငါ့သားရယ္..တဲ့။
တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ အဖိုးတန္တဲ႕ရတနာေတြပါပဲ။ သူတို႔ဟာ ငါတို႔ေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေစတယ္။ အားေပးကူညီတယ္။ ဒုကၡ၊သုခေတြကိုလည္း မွ်ေ၀ခံစားၾကတယ္။ ရင္ဖြင့္သမွ်ကို ဂရုစိုက္နားေထာင္ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္တစ္ခုခုဆိုစိတ္လိုက္မာန္ပါမလုပ္နဲ႕။ သူတို႕ကိ ုသံႏွုတ္ရာက်န္ခဲ့တဲ့ ၀င္းထရံေတြအျဖစ္မေရာက္ပါေစနဲ႕။


ကိုယ့္မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ဂရုစိုက္ေၾကာင္း သူတို႕ကိုလည္း သူတို႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြအေပၚ ဂရုစိုက္လာေအာင္လုပ္ေပးသင့္ေၾကာင္းေျပာၾကားေပးပါ။ ဒါေၾကာင့္ကိုယ္တုိင္က သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတဲ့သူေတြဆီကို ဒီပံုျပင္ေလးကို လက္ဆင့္ကမ္းပါ။ ယုတ္စြဆံုး ဒီစာေလးကို ပို႔လိုက္တဲ့သူဆီ ဒီအတုိင္းျပန္ပို႔ႏိူင္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္ပို႔လိုက္တဲ့စာ ကိုယ့္ဆီ ျပန္ေရာက္လာရင္ ကုိယ့္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြရွိေနတာကို အလိုလိုခံစားႏုိင္မွာပါ။

ဒီစာအုပ္နာမည္က ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ ၾကည္ျမတဲ့ဘ၀င္ ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးတဲ့သူက ဆရာအတၱေက်ာ္ပါ။
အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ဆႏၵျပဳလ်က္.....

ကုိ႐ုပ္ဆုိး
၀၁-ေအာက္တုိဘာ-၀၈ (၁၄း၁၅)မိနစ္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆုိရင္...